Want create site? Find Free WordPress Themes and plugins.

پاورپوینت آشنایی با پیمان سیتو

پاورپوینت آشنایی با پیمان سیتو شامل 20 اسلاید زیبا ، که با جدیدترین نسخه پاورپوینت طراحی شده و تمام اسلایدها دارای slide show بسیار زیبا و کارشده و قابل ویرایش می باشد . همچنین به راحتی می توان قالب آن را به مورد دلخواه تغییر داد و در تهیه آن کلیه اصول نگارشی، املایی و چیدمان و جمله بندی رعایت گردیده است. این پاورپوینت برای دانشجویان کاربرد دارد. در ادامه ابتدا بخشی از متن این پاورپوینت را برای شما آورده ایم ، سپس فهرست مطالب و در انتها تصویری از پیش نمایش اسلایدهای این پاورپوینت را برای شما قرار داده ایم تا بتوانید جزئیات آن را مشاهده کنید و در صورت تمایل در ادامه مطلب آن را دانلود نمایید .

مختصری از متن

مقدمه

قبل از جنگ جهانی دوم منطقه‌ی آسیای جنوب شرقی را “آسیای مونسون” می‌نامیدند. اما منشا (خاستگاه) اصطلاح “آسیای جنوب شرقی” با اشغال این منطقه توسط ژاپن… و به منظور تعیین نام مناطقی در جنوب چین که به اشغال ژاپن درآمده است رایج شد. اولین‌بار در اوایل 1941م، زمانی که روزولت درباره‌ی طرح ژاپن راجع به خوداری از هرگونه پیشرفت نظامی در داخل منطقه‌ی “آسیای جنوب شرقی” سخن می‌گفت عنوان مذکور را به‌کار برد و در مکاتبه‌ی دیگری روزولت به چرچیل اظهار کرد که پاسخ آمریکا به ژاپن، فقط هشدار نسبت به هرگونه تحرک نظامی در آسیای جنوب شرقی بوده است. به‌طور کلی رقابت کشورهای خارجی و تنش‌هایی در این منطقه، در به‌وجود آوردن پیمان سیتو بی‌تاثیر نبوده است:

1) نقش قدرت‌های خارجی در مستعمره کردن برخی از کشورهای منطقه مانند حضور هلند در اندونزی و تلاش آن کشور به گسترش کشت تجاری محصولات (قهوه و شکر) که باعث پیشرفت صنعت و تجارتش می‌شد تغییراتی را در ساخت اقتصادی و استثمار نیروی کار بومی اندونزی باعث گردید. (سابقه‌ی استعماری در این منطقه با ورود پرتغال‌ها در 1511م آغاز شد و زمینه‌ را بر دیگر کشورها مانند اسپانیا ، هلند، بریتانیا و آمریکا فراهم کرد.)

2) توسعه‌ی کمونیسم .

3) وجود تنوع قومی- مذهبی در این منطقه.

4) ادعاهای دخالت سرزمینی کشورهای این منطقه نسبت به همدیگر (مانند متهم کردن مالزی توسط کشور تایلند مبنی بر حمایت آن کشور از تجزیه‌طلبان مسلمان در جنوب تایلند).

پیمان سیتو

سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی south East Asia Treaty Organization معروف به پیمان سیتو CENTO (پیمان دفاع جمعی آسیای جنوب شرقی) پیمانی است که در مانیل پایتخت فیلیپین در سال 1333ش (1954م) بین کشورهای امریکا (کارگردان اصلی پیمان بود)، استرالیا، پاکستان، زلاندنو، تایلند، فیلیپین، فرانسه و بر یتانیای کبیر به امضا رسید و از بین اعضای سیتو به لحاظ جغرافیایی تنها دو کشور تایلند (تنها کشور منطقه که مستعمره نشد) و فیلیپین (در 1964م به استقلال رسید) در بخش آسیای جنوب شرقی بودند و شش عضو دیگر خارج از منطقه واقع شده بودند. و در پایان کنفرانس 1954م به حقوقی مانند حق ملل منطقه بر تعیین سرنوشت خود، حق تصمیم و آزادی تاکید شد.

این پیمان از یک طرف نشات گرفته از سیاست “سد نفوذ” آمریکا (در دوره‌ی ترومن ریس‌جمهوری وقت) در قبال شوروی است که فضای سیاسی- استراتژی منطقه را کانون توجه تعاملات بین‌المللی و قدرت‌های بزرگی مانند امریکا، شوروی، چین و ژاپن قرار داد و از طرف دیگر، جزء مناطق ژئوپلیتیک است و توسط پیمان سنتو (سازمان پیمان مرکزی central treaty organizationدر سال 1959م به‌عنوان جانشین پیمان بغداد به‌وجود آمد و بجز عراق دیگر اعضا مانند ایران، پاکستان، ترکیه و انگلستان در آن حضور داشتند اما امریکا عضو آن نبود ولی بر آن نظارت می‌کرد) به پیمان ناتو nato (پیمان آتلاتینک شمالی/ناتو Noth atlantic treaty organization ) که در آن اروپایی غربی در برابر اروپی شرقی (ورشو) قرار داشت پیوند داده می‌شد و از پاکستان شروع و به اندونزی ختم می‌شد. ناتو، سنتو و سیتو سه پیمان نظامی بودند که بنا بود شوروی و اقمارش را محاصره کنند.

بین سال‌های 1945م تا 1960م یعنی بعد از جنگ جهانی دوم کشورهای منطقه‌ی آسیای جنوب شرقی در صدد استعمارزدایی برآمدند اما “امریکا برای حفظ منافع خودش بجای این‌که تک تک کشورها را در مقابل مخالفت‌های داخلی و خارجی تقویت کند آنها را به صورت پیمان‌هایی متمرکز نمود” با این‌که به‌طور کلی سیاست‌های جهانی (دو قطب شرق و غرب) از طرف دیگر، کشورهای منطقه را مجبور ساخته بود که به روش‌های گوناگون به بلوک شرق یا به بلوک غرب بپیوندند یا راه حل عدم تعهد را انتخاب کنند؛ بنابراین “در سال 1954م فیلیپین و تایلند تنها کشورهای منطقه آسیانی جنوب شرقی بودند که به سیتو پیوستند.‌‌‌‌‌‌‍‍‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‍‍‍‍‌‌‌‌‍‌‌‍‍‌‌‍‍‍‌‌‌‌‌‌ (اما) جمهوری دموکراتیک ویتنام (ویتنام شمالی) در موضع‌گیری سیاسی خود اتحاد با دو کشور اتحاد شوروی سابق و جمهوری خلق چین (چین قاره‌ای) را در نظر داشت.” بیشتر کشورهای آسیای جنوبی شرقی راه حل سیاست عدم تعهد را برگزیدند که بعد از 1955م حالت عمومی یافت و “سه کشور برمه، اندونزی و کامبوج به‌طور فعال تابع سیاست‌های بی‌طرفانه بودند، سیاست‌هایی که وزیرخارجه‌ی امریکا آنها را غیر اخلاقی (!) خوانده بود.”

و …

فهرست مطالب

مقدمه

پیمان سیتو