سیستم عامل برنامه‌ای است که پس از بارگذاری اولیه در کامپیوتر به وسیله یک برنامه راه‌انداز، تمام برنامه‌های کاربردی دیگر در یک کامپیوتر را مدیریت می‌کند. برنامه‌های نرم افزاری به وسیله ارسال درخواست برای دریافت خدمات از طریق یک رابط برنامه کاربردی(API)از سیستم عامل استفاده می‌کنند. علاوه بر این، کاربران می‌توانند از طریق رابط کاربری (رابط خط فرمان یا رابط گرافیکی) مستقیماً با سیستم عامل تعامل داشته باشند. سیستم عامل برای عملکردهای سخت افزاری مثل ورودی و خروجی و تخصیص حافظه به عنوان واسطی میان برنامه‌ها و سخت افزار کامپیوتر عمل می‌کند، اگرچه کدهای برنامه‌های کاربردی معمولاً به‌طور مستقیم توسط سخت افزار اجرا می‌شوند، اما فراخوانی‌های سیستمی به‌طور مداوم به هر یک از توابع سیستم عامل ارجاع می‌دهند یا به وسیله یک تابع در آن‌ها وقفه ایجاد می‌شود.
سیستم‌عامل‌ها جزئی اساسی از هر کامپیوتر هستند و بدون آن‌ها، تعامل با سخت‌افزارها و اجرای برنامه‌ها غیرممکن خواهد بود. آن‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که به‌راحتی با سیستم‌های کامپیوتری کار کنند و از قابلیت‌ها و منابع موجود بهره‌برداری کنند. هر سیستم‌عامل مزایا و معایب خاص خود را دارد که بر اساس نیازهای کاربر و کاربرد مشخص می‌شود.
1.سیستم‌عامل‌های دسکتاپ: مانند Windows، macOS و Linux، که برای استفاده در کامپیوترهای شخصی طراحی شده‌اند.
2.سیستم‌عامل‌های سرور: مثل Windows Server و Linux Server، که برای مدیریت منابع و خدمات در شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند.
3.سیستم‌عامل‌های موبایل: مانند Android و iOS، که مخصوص گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها هستند.
4.سیستم‌عامل‌های embedded: که در دستگاه‌های خاص مانند ماشین‌های لباسشویی، تلویزیون‌های هوشمند و تجهیزات پزشکی استفاده می‌شوند.