Want create site? Find Free WordPress Themes and plugins.

پاورپوینت زندگی نامه هاینس هارتمن

پاورپوینت زندگی نامه هاینس هارتمن شامل 35 اسلاید زیبا ، که با جدیدترین نسخه پاورپوینت طراحی شده و تمام اسلایدها دارای slide show بسیار زیبا و کارشده و قابل ویرایش می باشد . همچنین به راحتی می توان قالب آن را به مورد دلخواه تغییر داد و در تهیه آن کلیه اصول نگارشی، املایی و چیدمان و جمله بندی رعایت گردیده است.

این پاورپوینت برای دانشجویان کاربرد دارد. در ادامه ابتدا بخشی از متن این پاورپوینت را برای شما آورده ایم ، سپس فهرست مطالب و در انتها تصویری از پیش نمایش اسلایدهای این پاورپوینت را برای شما قرار داده ایم تا بتوانید جزئیات آن را مشاهده کنید و در صورت تمایل در ادامه مطلب آن را دانلود نمایید .

مختصری از متن

مقدمه

هاینس هارتمن (Heinz Hartmann) در ۴ نوامبر ۱۸۹۴ در وین به دنیا آمد. خانواده هارتمن افرادی تحصیل کرده و سر‌شناس بودند. یکی از پدربزرگ‌های او به نام موریتز هارتمن، شاعر، مقاله نویس و عضو مجلس بود. پدرش، لادو هارتمن استاد تاریخ و مؤسس کتابخانه عمومی بود؛ و در نهایت مادرش، گرتا کورباک پیانیست و مجسمه‌ساز ماهری بود. وی در خانواده ای بدون ایمان دینی بزرگ شد؛ در خانواده ای که هنر در آن گوهر و خمیرمایه زندگی بود.

تا ۱۳ سالگی تحت نظر معلم خصوصی تحصیل کرد. بعد از آن وارد مدرسه شد و تا اتمام دوران دبیرستان در مدرسه عمومی ماند. هارتمن در دانشگاه وین مدرک پزشکی گرفت و سپس روانپزشک شد. در طول تحصیل در پزشکی، دو مقاله راجع به متابولیسم نوعی درخت نوشت. با شروع به مطالعه آثار زیگموند فروید، به ایده‌های او علاقه‌مند شد. هارتمن بعد از فارغ‌التحصیلی و قبل از این که آموزش روانکاوی ببیند، در دانشکده روانپزشکی وین و کلینیک عصب‌شناختی کار می‌کرد.

هارتمن همواره به موضوعات بسیاری از خود علاقه نشان می‌داد. با این‌که روانپزشکی را پیشهٔ خود کرده بود ولی در بهار ۱۹۱۸ در کلاس‌های درس ماکس وبر در دانشگاه وین حاضر می‌شد و در نوشته‌های بعدی خود بارها به وبر به عنوان راهنمای خویش در روش‌شناسی اشاره کرده‌ است. چند سال، وقتی پدرش سفیر بود، در سفارتخانه مشغول به خدمت شد و از نزدیک با سیاست آشنا شد. او با فیلسوفان حلقه وین نیز در ارتباط بود و از این حیث در میان روانکاوان اتریشی یگانه بود. حتی به عنوان روانپزشک هیچ‌گاه خود را تنها به یک شاخه یا مکتب محدود نمی‌کرد.

هارتمن کار خود را با سرپرستی متخصصان بالینی و آزمایش‌گر شروع کرد و بعدا در اواسط دههٔ ۱۹۲۰ بود که به‌طور آموزشی تحت روانکاوی قرار گرفت و به این رشته روی آورد. در سال ۱۹۲۴، او با بتلهایم، مقاله‌ای منتشر کرد که اعتبار نظریه نماد‌سازی فروید را به چالش بکشد؛ در واقع همین مقاله بود که هارتمن را در روانکاوی به شهرت رساند. در ۱۹۲۵ قرار شد هارتمن با کارل آبراهام دوره روانکاوی را بگذراند، اما با مرگ ناگهانی آبراهام او مجبور شد این دوره را تحت نظارت ساندور رادو ببیند. در حین این که در حال گذراندن این دوره بود، اولین اثر خود با عنوان “پایه‌های روانکاوی” را در ۱۹۲۷ منتشر کرد.

او مقاله‌ای درباره اعتبار آزمایشی نظریه فروید منتشر کرد که تأثیر گسترده‌ای داشت و بعد به نگارش کتابی درباره بنیادهای روانکاوی پرداخت که در ۱۹۲۷ منتشر شد. چون در روان‌شناسی آموزش درستی دیده بود و از مطالعات دقیق در روانکاوی بهره برده بود و در عین حال تجربیات متنوع بالینی داشت و علاقه‌ای خاص به هنر و علوم اجتماعی و مسائل همگانی داشت از همان دوران جوانی از احترام خاصی برخوردار بود.

همین احترام و توجه بود که باعث شد تا در چهل سالگی هارتمن، بنیان‌گذار روانکاوی، فروید، شخصا از او بخواهد تا با خودش تحت دومین روانکاوی آموزشی قرار بگیرد. دوره کار با فروید برای هارتمن تنها با آموزش بیشتر و تفکر گذشت و هیچ کتابی در این دوره منتشر نکرد. این دوره گرایش به درون، با قرائت مقاله «روان‌شناسی من، مشکل سازگاری» در ۱۹۳۷ به پایان رسید.

و …

فهرست مطالب

مقدمه

هاینس هارتمن و مهاجرت به نیویورک

نظریه تحلیل ایگو